Przywództwo konserwatywne: kim są kandydaci?

W wyścigu o przejęcie od Rishiego Sunaka stanowiska lidera Partii Konserwatywnej pozostało czterech kandydatów.

Każdy miał szansę wygłosić swoje wystąpienie na konferencji partii w Birmingham.

W serii kolejnych głosowań parlamentarzyści wybiorą dwóch ostatnich kandydatów, a ostatecznego zwycięzcę wybiorą członkowie partii na początku listopada.

Urodzona w Londynie i wychowana w Nigerii Olukemi Olufunto Adegoke została w 2017 r. posłanką torysów z ramienia Saffron Walden pod swoim nazwiskiem po mężu Badenoch.

Według Blue Ambition, biografii autorstwa lorda Ashcrofta, jej polityczną bohaterką dorastającą w Nigerii, znaną ze swoich zdecydowanych poglądów i rozsądnego stylu, była Margaret Thatcher.

Wróciła do Wielkiej Brytanii w wieku 16 lat, aby uzyskać maturę, a następnie uzyskała tytuł magistra inżynierii systemów komputerowych na Uniwersytecie Sussex.

Stała się bardziej konserwatywna, częściowo w odpowiedzi na „bardzo zepsutą, uprawnioną, uprzywilejowaną elitę metropolii kształcącą się na uniwersytecie” – powiedziała w podcaście Spectator.

Przed wejściem do polityki 44-letnia matka trójki dzieci pracowała w bankowości i IT.

Piastowała szereg stanowisk ministerialnych pod rządami Borisa Johnsona, Liz Truss i Rishiego Sunaka, który awansował ją na sekretarza ds. biznesu.

Jednak prawdopodobnie to dzięki jej innej poprzedniej roli – minister ds. kobiet i równości – wyłoniła się jako ulubienica współczesnej konserwatywnej prawicy ze względu na swoje stanowisko w sprawie praw osób transpłciowych.

Regularnie zajmuje pierwsze miejsca w sondażach członków torysów przeprowadzanych przez portal Conservative Home.

Po raz pierwszy kandydowała na liderkę Partii Konserwatywnej w 2022 r. po rezygnacji Borisa Johnsona i zajęła czwarte miejsce, mimo że rozpoczęła wyścig ze stosunkowo niskim profilem.

Ogłasza swoją najnowszą ofertęstwierdziła, że ​​Partia Konserwatywna musi „przestać zachowywać się jak Partia Pracy”, aby odzyskać władzę.

James Cleverly, postrzegany jako członek „umiarkowanego” skrzydła Partii Konserwatywnej, jest posłem do parlamentu od 2015 r., a następnie został ministrem spraw zagranicznych, a następnie ministrem spraw wewnętrznych.

Urodzony i wychowany w południowym Londynie, jego ojciec jest Anglikiem i matką pochodzącą z Sierra Leone, która pracowała jako położna w NHS. Mimo skromnych środków rodziny kształcił się prywatnie i zaraz po szkole wstąpił do wojska.

Jego pełnoetatowa kariera żołnierska została przerwana przez kontuzję nogi, pozostaje jednak oficerem rezerwy armii.

Podobnie jak jego rywal na stanowisku kierowniczym, Badenoch, 55-letni ojciec dwójki dzieci zaostrzył swoje polityczne zęby jako członek Zgromadzenia Londyńskiego.

Zanim zajął się polityką, pracował w czasopismach i wydawnictwach cyfrowych, a następnie założył własną firmę.

Cleverly, zdeklarowany fan planszowej gry wojennej Warhammer, znany jest z tego, że lubi żarty.

W listopadzie 2023 roku wpadł w szał za rzekome wygłoszenie obraźliwej uwagi w sprawie Stockton-on-Tees w Izbie Gmin (coś, czemu zaprzeczył).

On musiał także przeprosić za żart o dodaniu żonie drinka na przyjęciu na Downing Street.

Kiedyś powiedział „Huffington Post”, że jego największą wadą jest to, że: „Mówię za dużo, a czasami mówię trochę za szczerze, co moim zdaniem ludziom się podoba, dopóki im się to nie spodoba”.

Mówił o swoim pragnieniu „zjednoczenia” konserwatystów i nalegał, aby partia „znowu myślała i zachowywała się jak konserwatyści”.

Jest także zdecydowanym obrońcą polityki poprzedniego rządu polegającej na wysyłaniu części osób ubiegających się o azyl do Rwandy i stwierdził, że przywróci go, jeśli zostanie premierem.

Robert Jenrick na nowo odkrył siebie jako prawicowca po rozpoczęciu swojej politycznej podróży jako postać bardziej centrowa i bliski sojusznik byłego premiera Rishiego Sunaka.

W 2023 r. zrezygnował ze stanowiska ministra imigracji, twierdząc, że nadzwyczajne ustawodawstwo Sunaka w Rwandzie nie poszło wystarczająco daleko.

Od tego czasu otwarcie wypowiadał się na temat tego, co uważa za niepowodzenie swojej partii w dotrzymaniu obietnic dotyczących ograniczenia imigracji, gdy była u władzy.

W szczególności przewodził wezwaniom do wycofania się Wielkiej Brytanii z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.

Pomogło mu to pozyskać poparcie parlamentarzystów lojalnych wcześniej wobec jego byłej szefowej w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, Suelli Braverman, która wykluczyła się z konkursu na przywództwo jeszcze przed jego rozpoczęciem.

42-letni ojciec trójki dzieci był prawnikiem korporacyjnym i dyrektorem domu aukcyjnego Christie’s, zanim w 2014 r. zajął się polityką jako poseł do Newark.

Jego Torysowski pomysł na przywództwo jest to, że partia musi skonfrontować się z twardymi prawdami i tylko on może dokonać zmian niezbędnych do wygrania następnych wyborów.

W 2020 roku był uwikłany w kontrowersje związane z decyzją o przyznaniu stypendium jako sekretarza ds. mieszkalnictwa pozwolenie na budowę osiedla mieszkaniowego we wschodnim Londynie powiązany z dawcą torysów.

W 2023 r. ponownie trafił na pierwsze strony gazet, gdy nakazał zamalowanie murali przedstawiających postaci z kreskówek w ośrodku recepcyjnym dla dzieci ubiegających się o azyl w Dover.

Niedawno przyznał się, że stosuje lek odchudzający Ozempic, ale stwierdził, że „niezbyt mu się to podobało” i zaczął schudnąć bardziej tradycyjnymi metodami.

Tom Tugendhat, były oficer Armii Terytorialnej, który służył w Iraku i Afganistanie, jest powszechnie postrzegany jako centrowiec.

Jednak minister bezpieczeństwa cieni starał się wzmocnić swoje referencje wśród prawicowych parlamentarzystów, przyjmując twarde stanowisko w sprawie imigracji.

Na rozpoczęcie jego kampanii przywództwazapowiedział ograniczenie migracji netto Wielkiej Brytanii do 100 000 rocznie i nie wykluczył wystąpienia z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w przypadku zdobycia władzy.

51-latek przegrał wcześniej wyścig o przywództwo z Liz Truss, podczas którego przedstawiał się jako oferujący „nowy start” i „zasypujący podziały w sprawie Brexitu”.

Tym razem obiecał „uczynić z Partii Konserwatywnej ponownie poważną siłę” i przeprosił za zachowanie swojej partii, gdy sprawowała ona rządy.

Syn sędziego Sądu Najwyższego, który kształcił się w najlepszej prywatnej szkole St Paul’s, a następnie studiował teologię na Uniwersytecie w Bristolu, został posłem z okręgu Tonbridge w wyborach powszechnych w 2015 roku.

Jako ojciec dwójki dzieci głosował za pozostaniem w referendum w sprawie Brexitu w 2016 roku. Bardzo krytycznie odniósł się do wycofania NATO z Afganistanu w sierpniu 2021 r.

Członkowie partii będą mogli głosować między 15 a 31 października.

Wyboru dokonają za pośrednictwem bezpiecznego systemu głosowania online, chociaż takie podejście było już wcześniej stosowane krytykowany za podatność na ataki hakerów i ingerencję państwa nieuczciwego.

Aby móc głosować, członkowie partii muszą być aktywni przez 90 dni przed zamknięciem głosowania i być członkami partii w momencie otwarcia nominacji.

Nowy przywódca Partii Konserwatywnej zostanie ogłoszony 2 listopada, kiedy to Sunak formalnie ustąpi ze stanowiska.