Reshi, badacz z Departamentu Rolnictwa w Kaszmirze, przyjął metodę, która daje nową nadzieję na ożywienie Mushk Budji, ryżu szanowanego ze względu na swój wyjątkowy aromat, ale prawie zniszczonego przez wyniszczającą chorobę grzybiczą w latach sześćdziesiątych XX wieku. Kiedyś popularna w całym Kaszmirze, jej uprawa ogranicza się obecnie do wioski Sagam w dystrykcie Anantnag w południowym Kaszmirze.
Przeczytaj to | Dlaczego plantatorzy szafranu w Kaszmirze czują się przygnębieni?
„Nie dalej jak w zeszłym roku zacząłem uprawiać Mushk Budji na swoim dachu” – mówi Reshi, promieniejąc. W maju tego roku poszedł o krok dalej i zaczął uprawiać pionowo na swojej ziemi, mając na celu przekształcenie jej w komercyjne przedsięwzięcie. „W moim pierwszym przypadku roku osiągnąłem obfite plony tej najwyższej jakości odmiany ryżu, co oznacza, że moje dochody potroją się” – dodaje.
W przypadku ryżu rzadko stosuje się uprawę pionową, zwykle zarezerwowaną dla warzyw egzotycznych. Ale dla Reshiego jest to przyszłość rolnictwa w Kaszmirze, gdzie grunty orne się kurczą, a tradycyjne rolnictwo stoi w obliczu rosnących wyzwań.
Innowacja spotyka się z tradycją
Mushk Budji, ryż niegdyś synonim kulinarnej tożsamości Kaszmiru, był bliski całkowitego zniknięcia po tym, jak został spustoszony przez zarazę. Dopiero w 2007 r., kiedy naukowcy z Uniwersytetu Nauk Rolniczych i Technologii w Sher-e-Kashmir (SKUAST) uruchomili program ożywienia, uprawy zaczęły powracać.
Ten aromatyczny ryż, nagrodzony w zeszłym roku oznaczeniem geograficznym (GI), ponownie zaczął gościć na głośnych weselach w całej dolinie, osiągając ceny od ₹30 000 i ₹35 000 za 100 kg.
Zobacz pełny obraz
Odmiana zyskała dalsze uznanie, gdy wicegubernator J&K Manoj Sinha pochwalił rolników za ożywienie tej dziedzictwa kulturowego podczas szczytu G20 w Kaszmirze.
Więcej tutaj | Śmierć: po stuleciu twórcy nietoperzy w Kaszmirze mogą zostać wyczerpani
Reshi nie poprzestaje na jednym cyklu uprawy. Jego następny wielki pomysł: uprawiać Mushk Budji dwa razy w roku przy użyciu technik rolnictwa wertykalnego. „Przekształcając 0,025 hektara na równowartość czterech i wykorzystując wyrzuconą łuskę ryżową jako alternatywę dla gleby, stworzyłem zrównoważone rozwiązanie dla drobnych rolników” – wyjaśnia.
Korzyści z rolnictwa pionowego są szczególnie uderzające w Kaszmirze, gdzie ziemi jest mało, a klimat stwarza wyjątkowe wyzwania. Mushk Budji, dzięki swojej odporności na zimny klimat, jest idealny dla tego regionu.
Podczas gdy większość rolników sadzi ryż niełuskany w czerwcu, Reshi przyjął inne podejście. „Posadziłem ją pod koniec marca, aby w przyszłości umożliwić potencjalne drugie zbiory, nad którymi obecnie trwają badania” – zauważa.
Jego innowacyjna technika nie tylko ożywia rzadki tradycyjny ryż, ale także oferuje rozwiązanie dla lokalnych hodowców borykających się z innymi odmianami, takimi jak Kamad i Zag (czerwony ryż).
Przyszłość rolnictwa w Kaszmirze
Na swoim gospodarstwie Musk Budji rośnie w pionowych wieżach, poniżej posadzone są egzotyczne warzywa. Stosując techniki hydroponiczne i aeroponiczne, firmie Reshi udało się chronić zarówno ziemię, jak i wodę, unikając jednocześnie nawozów chemicznych.
„Użyłem worków o długości 3,5 m ułożonych pionowo wraz z górnym systemem nawadniającym wyposażonym w linie kroplujące, aby oszczędzać wodę. Wykorzystałem także łuskę niełuskaną, zwykle wyrzucaną, jako naturalny nawóz ze względu na jej powolny rozkład” – mówi.
Zobacz pełny obraz
„Dzięki rolnictwu pionowemu możemy uprawiać nie tylko odmiany ryżowe, ale także truskawki, sałatę, ziemniaki, czerwone chilli i inne egzotyczne rośliny. Takie podejście może przekształcić nieużyteczne przestrzenie w produktywne obszary komercyjne. Na przykład przekształciłem nieużywaną ścianę w 0,044 akra ziemi uprawnej, na której uprawiam ryż Mushk Budji.
Ta innowacja może zmienić zasady gry w Kaszmirze, gdzie ryż pozostaje podstawą diety, a wielu rolników boryka się z ograniczonymi gruntami. Spis rolnictwa prowadzony w regionie pokazuje, że średnia wielkość gospodarstwa wynosi zaledwie 0,55 hektara.
Reshi podkreśla także korzyści dla środowiska. „Rolnictwo konwencjonalne emituje więcej gazów cieplarnianych niż sektor motoryzacyjny i przemysłowy, głównie z powodu emisji metanu z pól ryżowych i stosowania nawozów. Natomiast rolnictwo wertykalne eliminuje produkcję metanu i nie wymaga nawozów, co znacznie ogranicza emisję gazów cieplarnianych i chroni nasze zbiorniki wodne przed zanieczyszczeniem” – wyjaśnia.
Nie wszyscy jednak są przekonani, że rolnictwo pionowe jest przyszłością. Asif Shikari, profesor genetyki w SKUAST, argumentuje, że chociaż jest to interesujący eksperyment, rolnictwo wertykalne raczej nie zastąpi konwencjonalnych metod na dużą skalę. „Jest odpowiedni dla drobnych hodowców i hobbystów, ale w przypadku większej produkcji plony są po prostu nieporównywalne” – mówi.
Niemniej jednak Chaudhry Muhammad Iqbal, dyrektor ds. rolnictwa w Kaszmirze, jest optymistą. Postrzega rolnictwo pionowe jako część szerszych wysiłków na rzecz rewitalizacji rolnictwa regionu poprzez Holistyczny Program Rozwoju Rolnictwa (HADP). „Koncepcja rolnictwa pionowego mogłaby znacząco ożywić podupadający sektor, który ma kluczowe znaczenie dla zatrudnienia w regionie. Zachęciłem Reshiego do eksperymentowania z tą metodą w celu uprawy roślin o wysokiej wartości, takich jak Mushk Budji, który ma silny rynek, ale ograniczone plony”.
Przeczytaj także | Wyprodukowano w Bihar: jak superfood makhana działa swoją magią
Ponieważ Kulgam, niegdyś znana jako miska ryżu w Kaszmirze, traci coraz więcej pól ryżowych na cele pozarolnicze, innowacje takie jak Reshi mogą stanowić drogę naprzód. W ciągu ostatniej dekady w regionie odnotowano już 17% spadek upraw ryżu niełuskanego, a rosnące ceny dodatkowo obciążają mieszkańców. Ale dzięki rolnictwu pionowemu nawet nieużywane dachy i ściany można przekształcić w produktywne grunty.
Reshi zdaje sobie sprawę, że rolnictwo wertykalne może nie być uniwersalnym rozwiązaniem problemów rolniczych Kaszmiru. Mimo to jego prace wskazują na przyszłość, w której tradycyjne rośliny uprawne, takie jak Mushk Budji, ponownie kwitną – na dachach, ścianach i w przestrzeniach, do których tradycyjne rolnictwo nigdy nie mogłoby dotrzeć.
